Deze villa is een moderne versie van het klassieke atriumhuis. Alle verblijfsruimtes zijn rondom een lichthof gegroepeerd en zijn afgewend van de straat. Het is een woning voor een gezin met drie jonge kinderen.

Privacy was een belangrijke wens van de bewoners. Tussen straat en entree is een overgangszone gecreëerd . Het vertrekpunt van het ontwerpproces was een aan de straatzijde vrijwel gesloten blok. Het ontwerp tracht dit open te breken. Aan de voorzijde middels een twee verdiepingen hoge spleet in het metselwerk, waarachter zich een kleine rood gestucte patio met de toegangsdeur bevindt. Centraal in de woning door een groot daklicht dat licht tot diep in het interieur brengt. De belangrijkste uitzichten zijn zodanig geörienteerd dat de privacy van de bewoners optimaal is. De raamopeningen op de begane grond staan in relatie tot de tuin. De ramen op de verdieping kijken uit over het polderland.

Om het massieve karakter van het blok te benadrukken is er een zwarte, grove metselsteen van dubbelhoog waalformaat toegepast met bij de raamopeningen een diepe negge. Rolluiken zijn in de spouw ingebouwd. Bij de keuken is aan de voorzijde het metselwerk geperforeerd. Het huis dat het straatleven op afstand wil houden onderhoudt zo een minimale uitwisseling met de omgeving.

Het ruimtelijk programma maakt een open plattegrond mogelijk met in elkaar overlopende ruimtes. In dit ontwerp worden grenzen opgezocht van de drie basiskenmerken van architectuur: hide, enclose, reveal. Aannemer Konst en van Polen.